Het Pompejaanse gebed is een oud gebed dat zijn oorsprong vindt in de stad Pompeii. Het werd gevonden op de muur van een van de huizen in Pompeii, na de uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Christus. Dit gebed is een van de belangrijkste archeologische vondsten in verband met de religie van het oude Rome.
Geschiedenis van de ontdekking
Het verhaal van de ontdekking van het Pompejaanse gebed is interessant en zit vol onverwachte wendingen. Het gebed werd in 1709 ontdekt door de Italiaanse archeoloog Francesco la Vega. La Vega was een van de eerste ontdekkingsreizigers van Pompeii, nadat de Italiaan Domenico Fontana de stad in 1599 had ontdekt.
La Vega ontdekte het Pompejaanse gebed tijdens een van de vele opgravingen die hij in Pompeii uitvoerde. Hij vond het op de muur van een van de huizen die waren verwoest door de uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Christus. Het huis was een van de vele die destijds in Pompeii werden ontdekt, maar La Vega besefte al snel dat zijn ontdekking bijzonder belangrijk was.
La Vega was de eerste die opmerkte dat er een religieuze inscriptie op de muur stond, een unieke vondst in verband met de religie van het oude Rome. Hij besefte al snel dat deze ontdekking onschatbare informatie opleverde over de religieuze overtuigingen en praktijken van het volk van Pompeii.
La Vega publiceerde zijn ontdekking in 1709, in het boek Pompeiana: La descrizione di Pompei, waarin hij zijn onderzoek en ontdekkingen in Pompeii beschreef, waaronder het Pompeï-gebed. Dit boek werd een belangrijke bron van informatie voor andere archeologen en geleerden uit de oudheid die geïnteresseerd waren in Pompeii en de religie van het oude Rome.
Inhoud van het gebed
Het Pompejaanse gebed is een gebed gericht tot de verschillende godheden die in het oude Rome werden vereerd. De woorden van het gebed drukken een verzoek uit om bescherming en hulp voor de bewoners van het huis waar het werd gevonden. Het gebed bevat verzoeken om bescherming tegen gevaren, genezing, vruchtbaarheid en veel geluk in zaken.
De tekst van het Pompejaanse gebed luidt als volgt:
"Deae Sanctae, vos rogo et obsecro, ut quidquid ex mea familia est, domo, servis, ancillis, omni familia, in hac ipsa domo, in hac area, in hac villa, in hac fundione, in omni loco, ubicumque sunt, sanos, incolumes, felices, valeant, floreant. Ego vos exoro ut quidquid est apud me, quod vobis placet, id habeam, id teneam, id retineam, id conservem, id amplificem."
Vertaling:
"Gods heiligen, ik vraag en smeek u dat alles wat uit mijn familie komt, mijn huis, mijn bedienden, mijn slaven, mijn hele familie, in dit huis, op dit landgoed, in dit dorp, in deze staalfabriek, op elke plaats, waar ze ook zijn, gezond zijn, niet gewond, gelukkig, bloeiend. Ik vraag u dat alles wat bij mij is, waarvan u hebt genoten, dat ik heb gehad, dat ik heb bewaard, dat ik heb onderhouden, dat ik heb beschermd, dat ik heb uitgebreid."
Het belang van ontdekking
Het Pompejaanse gebed is ook belangrijk voor de studie van de cultuur en religie van het oude Rome. Het stelt ons in staat een beter inzicht te krijgen in de religieuze overtuigingen en praktijken van de mensen in deze stad en hoe deze verbonden waren met hun dagelijks leven. Het gebed bevat verzoeken om zegeningen voor het gezin, gezondheid, vruchtbaarheid en zakelijk succes, waaruit blijkt hoe belangrijk deze zaken waren voor de inwoners van Pompeii.
Het Pompejaanse gebed heeft bijgedragen aan de studie van de taal van het oude Rome. Het bevat veel woorden en grammaticale vormen die in het moderne Latijn niet meer gebruikt worden, waardoor men beter kan begrijpen hoe de taal zich in de loop der eeuwen heeft ontwikkeld.
Het Pompejaanse gebed wordt gebruikt bij het onderzoek naar de geschiedenis van Pompeii. De vondst dateert uit de tijd dat de stad een van de belangrijkste commerciële en culturele centra van het oude Rome was. Door het Pompejaanse gebed te bestuderen, kunnen archeologen beter begrijpen hoe het dagelijks leven van de inwoners van Pompeii eruit zag, wat hun behoeften en interesses waren, en wat hun relaties waren met andere steden en culturen uit die periode.
Vermeldenswaard is dat het Pompejaanse gebed een van de weinige vondsten uit Pompeii is die religieus gerelateerd zijn. Veel andere religieuze inscripties die in Pompeii zijn gevonden, zijn vernietigd of verloren gegaan. Daarom is het Pompejaanse gebed zo waardevol voor de studie van de oude Romeinse religie en is het een van de belangrijkste overgebleven informatiebronnen over dit onderwerp.
Het Pompejaanse gebed is ook belangrijk voor onderzoek naar de geschiedenis van natuurrampen. Deze vondst dateert uit de periode waarin de stad werd verwoest door de uitbarsting van de Vesuvius, waardoor een beter inzicht kan worden verkregen in de omvang en de gevolgen van deze ramp en in de reacties van de inwoners op de situatie.
Samengevat is het Pompejaanse gebed een belangrijke archeologische vondst die zijn oorsprong vindt in de stad Pompeii. Het werd gevonden op de muur van een van de huizen die door de uitbarsting van de Vesuvius werden verwoest. Dit gebed stelt ons in staat de religie van het oude Rome en de kunst van die tijd beter te begrijpen en geeft ons een uniek inzicht in het dagelijks leven van de inwoners van Pompeii. De vondst wordt nog steeds bestudeerd door archeologen die de volledige betekenis ervan proberen te begrijpen.
